Η αλήθεια παρουσιάζεται στην οξυδέρκεια, την τρέλα, το τσαγανό, στην αφέλεια και στην τολμηρή βλακεία. Για όσους επιμένουν στην ξεροκεφαλιά και σταθερή οπισθοδρομική αξία του black metal τρουισμού και θα έχουν ήδη άποψη για τον ακόλουθο δίσκο, το μόνο που έχω να πω είναι: κρίμα. Με τους Alcest o Neige, από την πρώτη κιόλας δουλειά του (και πιθανά άθελα του), ήρθε αντιμέτωπος με black metal νοοτροπίες και αντιλήψεις και για πολλούς δημιούργησε black metal για κοριτσάκια. Η αλήθεια απέχει πολύ από απόψεις τέτοιου είδους. Έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο αυθεντικής black metal ατμόσφαιρας, η οποία μπορεί να καλύπτεται (και σε σημεία να υπερκαλύπτεται) μέσα από ένα shoegaze χαρακτήρα, μα δεν παύει να είναι παρούσα και να κατευθύνει το cd.
Το "Écailles De Lune" συνεχίζει να ακολουθεί το "Souvenirs…" και αμφιταλαντεύεται από το ονειρικό μέχρι το φανταστικό (ποτέ το πραγματικό), από την επικίλα μέχρι την φυσιολατρία, από τα blasts και τα riffs μέχρι τα μελωδικά μελαγχολικά περάσματα, από την ερμηνεία μέχρι το black metal vocalizing, από τα shoegaze περάσματα μέχρι δυναμικές αλλαγές post rock μεγαλειότητας. Συνιστώσες που διανυσματικά προστίθενται για να δίνουν ταυτότητα και ροή στον δίσκο.
Δεν υπάρχει λόγος όμως να επικεντρωθώ στα χαρακτηριστικά του δίσκου, όταν η πραγματικότητα βρίσκεται στην ομορφιά του. Αγνή, πηγαία ομορφιά η οποία είναι τόσο ισχυρή που δρα αφοπλιστικά στην οποιαδήποτε συνειδησιακή ανάγκη αναγνώρισης μουσικής φόρμας και οδηγεί σε παραίτηση από την αναζήτηση της καινοτομίας. Από τη στιγμή που θα αφομοιωθεί είναι μία εξιστόρηση, πνευματικές ματιές σε ένα νεανικό, άυλο κόσμο. Ένα μελαγχολικό παραμύθι ψευδών αναμνήσεων και μαγείας. Δεν είναι ένας "black metal - shoegaze" δίσκος.
Το "Écailles De Lune" αναφέρεται πολύ περισσότερο στην ψυχή κι όχι στο μυαλό, ως εκ τούτου προσπαθήστε να μην το ακούσετε. Αφουγκραστείτε το.
Δεν υπάρχει λόγος όμως να επικεντρωθώ στα χαρακτηριστικά του δίσκου, όταν η πραγματικότητα βρίσκεται στην ομορφιά του. Αγνή, πηγαία ομορφιά η οποία είναι τόσο ισχυρή που δρα αφοπλιστικά στην οποιαδήποτε συνειδησιακή ανάγκη αναγνώρισης μουσικής φόρμας και οδηγεί σε παραίτηση από την αναζήτηση της καινοτομίας. Από τη στιγμή που θα αφομοιωθεί είναι μία εξιστόρηση, πνευματικές ματιές σε ένα νεανικό, άυλο κόσμο. Ένα μελαγχολικό παραμύθι ψευδών αναμνήσεων και μαγείας. Δεν είναι ένας "black metal - shoegaze" δίσκος.
Το "Écailles De Lune" αναφέρεται πολύ περισσότερο στην ψυχή κι όχι στο μυαλό, ως εκ τούτου προσπαθήστε να μην το ακούσετε. Αφουγκραστείτε το.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου