Συνέντευξη: ULCERATE

Τα περί έλλειψης πρωτοτυπίας τα έχουμε ακούσει για πολλές μουσικές και ιδιαίτερα για “παλιά” και κορεσμένα ιδιώματα όπως π.χ. το death metal. Τώρα το γιατί όλες οι μπάντες που βγάζουν δίσκους θα πρέπει ντε και καλά να έχουν τον εγκέφαλο του Hawkings για να γράψουν ένα κομμάτι, σηκώνει πολλή συζήτηση, αλλά σίγουρα δεν έχει και πολλά να κάνει με την περίπτωση των Νεοζηλανδών Ulcerate. Η μπάντα είναι για τον γράφοντα αποκάλυψη στο χώρο του Brutal Death Metal και όποιος μπει στον κόπο να τους ακούσει, θα αντιληφθεί ότι το death metal μπορεί απ' τη μια να θρυμματίζει κόκκαλα, και απ' την άλλη να χτίζει δυσνόητες ατμόσφαιρες. Ο ντράμερ Jamie μας διαφωτίζει...

Ε:Ξεκινάμε Jamie, από όσο γνωρίζω αυτή είναι η πρώτη σας συνέντευξη από ένα ελληνικό zine, οπότε γιατί δεν μας δίνεις αρχικά ένα μικρό μα χρήσιμο βιογραφικό για τους Ulcerate;
Α:Γεια! Λοιπόν είμαστε μια μπάντα με έδρα τη Νέα Ζηλανδία που είναι ενεργή περίπου την τελευταία δεκαετία, υπό την ταμπέλα του "ανορθόδοξου" (σ.μ. δεν αναφέρεται στη θρησκευτική έννοια) death metal, η οποία λίγο-πολύ δείχνει να μας καλύπτει. Από τον Ιανουάριο του 2011 θα έχουμε στο ενεργητικό μας 3 albums εκ των οποίων τα 2 κυκλοφορούν από την Willowtip Records στην Αμερική. Για περισσότερες πληροφορίες, και για όσους ενδιαφέρονται, ό,τι θα θέλαμε να παρουσιάσουμε στον κόσμο βρίσκεται στο site μας www.ulcerate-official.com

Ε:Η μουσική σας είναι πολύπλοκη, δύσκολη και όχι ευθύβολη... απαιτεί αφοσιωμένες, όχι ανώριμες ακροάσεις, μα ακόμα και έτσι βρύθει τόνων κτηνωδίας! Συμφωνείς με αυτό; Πως θα περιέργαφες την μουσική σου;
Α:Ναι, η περιγραφή σου μας ταιριάζει σίγουρα. Πάντα προσπαθούσαμε να είμαστε μία μπάντα που δημιουργεί ένα εκκολαπτόμενο και έντονο ήχο, και πιστεύω ότι για να επιτύχεις πραγματικά κάτι τέτοιο σε μία ακρόαση που θα κάνεις στο σπίτι σου για παράδειγμα, χρειάζεται το κομμάτι να έχει έστω και λίγη πολυπλοκότητα στις ενορχηστρώσεις και στις ιδέες. Οι Ulcerate για εμένα, εκπροσωπούν όλες τις πτυχές της σκοτεινής και ασυμβίβαστης μουσικής που θα ήθελα να ακούω, οπότε έχουν ισόποσα μέτρα από επιθετικούς τοίχους θορύβου, ατμόσφαιρας και φυσικά εγκράτεια όπου χρειάζεται. Ηχητικά, βγαίνουμε έξω από τις περισσότερες death metal μπάντες, με την έννοια πως, στοχεύουμε περισσότερο στην διάθεση του κομματιού και στο να κάνουμε τον ακροατή να νιώσει κάτι πέρα από αυτή τη έκρηξη αδρεναλίνης που το περισσότερο death metal εκθέτει (χωρίς να είναι κακό ή αθέμιτο κάτι τέτοιο φυσικά). Επιπλέον, όλοι μας έχουμε αρκετά ετερόκλητες μουσικές παλέτες, κάτι που γίνεται εμφανές στο (κυρίως τελευταίο) υλικό μας.

Ε:Προβάρετε συχνά; Πως έρχεται στη ζωή ένα τραγούδι σας;
Α:Ναι, τελείως - αυτή τη στιγμή κάνουμε 4 πρόβες εβδομαδιαία, 2-3 ώρες, και προσωπική μελέτη εκτός αυτού. Αν και στο μυαλό μας το βλέπουμε λιγότερο ως πρόβα και περισσότερο ως μία ευκαιρία απλά να παίξουμε μουσική με ομοϊδεάτες.
Όσο για την συνθετική διαδικασία, στο "The Destroyers of All" γράψαμε όλη τη μουσική, από την αρχή μέχρι το τέλος και απλά μετά κάναμε μία αλλαγή στη σειρά των κομματιών. Ξεκινήσαμε το Φεβρουάριο του 2010 και τελειώσαμε τέλη του Ιουλίου, ακριβώς πριν ξεκινήσουμε την ηχογράφηση. Οι αρχικές μελωδικές ιδέες δημιουργούνται εκτός του στούντιο, από εμένα και τον κιθαρίστας μας Michael Hoggard, δοκιμάζοντας διαφορετικές ιδέες. Τότε παίρνουμε αυτές τις ιδέες στο στούντιο και δουλεύουμε τις λεπτομέρειες του drumming και του πως τα μέρη θα συνδεθούν και θα ανταποκρίνονται συνολικά. Μετά γράφουμε τα κομμάτια σε ένα DAW για να ακούσουμε αργότερα, και πιθανά να κόψουμε μέρη που είναι ανούσια καθώς και να ξεκινήσουμε να έχουμε μία αίσθηση για το πως το τραγούδι αρχίζει να διαμορφώνεται. Όταν το κέλυφος του κομματιού είναι έτοιμο, θα ξαναγράψουμε τα πάντα από την αρχή και θα ξεκινήσουμε να δουλεύουμε σε αντιδιαστολή του πως οι κιθάρες, τα μπάσα, οι στίχοι και τα φωνητικά δένουν. Είμαστε πολύ μεθοδικοί, σχολαστικοί και αδίστακτοι όταν βλέπουμε τι μένει και τι φεύγει.

Ε:Jamie, εκτός του drumming θα έλεγα πως είσαι ο εγκέφαλος της μπάντας. Κάνεις το artwork και layout, καθώς και τις παραγωγές. Πως τα καταφέρνεις; Θα έλεγες πως αποζητάς μανιωδώς τον έλεγχο ή πως είναι σημαντικό να παλεύεις όσο είναι δυνατόν έτσι ώστε οι Ulcerate να δείχουν ένα μοναδικό και ολοκληρωμένο πρόσωπο στον κόσμο;
Α:Βλέπω περισσότερο τα πράγματα ως μία ισομερή μοιρασιά στα 3 συνθετικά μέλη, ο κιθαρίστας μας Michael, και εγώ γράφουμε και κάνουμε παραγωγή, ακόμα και αν ο μεγαλύτερος όγκος της μίξης γίνεται από εμένα. Ο Paul (σ.μ. Μπάσο) γράφει όλους τους στοίχους και τα κείμενα μας, και εγώ απλά αναλαμβάνω και τα γραφιστικά. Οπότε όλα είναι προϊόν της μπάντας, σίγουρα δεν υπάρχει καμία μεγαλομανία σε κάποιον από εμάς. Αν έχω μανία με τον έλεγχο; Σε καμία περίπτωση, έχουμε πολύ ξεκάθαρους ρόλους και είμαστε δημοκρατικοί για όλα. Τίποτα δεν θα έβλεπε το φως της μέρας αν υπήρχαν δημιουργικές ενστάσεις.

Ε:Επιπρόσθετα, κάνε μας να καταλάβουμε το μήνυμα και το σκεπτικό που διακατέχει τους Ulcerate. Πιστεύω είστε σκεπτόμενοι άνθρωποι, συνειδητοποιημένοι για το τι συμβαίνει στον κόσμο γύρω σας. Επιπλέον πιστεύω πως αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο και η μουσική και οι στίχοι σας (κυρίως όπως φαίνονται στο δίσκο "Everything Is Fire"), αντανακλούν ένταση, καταστροφή, και αν μπορώ να καταλάβω καλά, μία αίσθηση "οργισμένης απόγνωσης". Οπότε ποια η δήλωσή σας ως καλλιτέχνες; Πιστεύετε πως ο μόνος δρόμος για την αναγέννηση και την ανάρρωση περνά μέσα από το χάος, τις φλόγες και την καταστροφή;
Α:Αυτή είναι μία πολύ ακαθόριστη περιοχή, όχι μόνο για εμάς μα και για όποιον έχει λίγη νοημοσύνη. Και οι 3 μας είμαστε ορθολογιστές και αναγνωρίζουμε πως υπάρχουν 2 όψεις του νομίσματος φυσικά, απλά παρουσιάζουμε τη μία. Σαν μία καλλιτεχνική δήλωση, το στιχουργικό περιεχόμενο με το οποίο ασχολούμαστε αντανακλά στη μουσική και σε τίποτα άλλο. Δεν είμαστε 100% αρνητικοί για τίποτα. Η μουσική γράφεται ως έχει και αν χρειάζεται να υπάρχει ένα φωνητικό και λυρικό στυλ τότε πρέπει να συντρέχει με ό,τι υπάρχει ακουστικά.
Οπότε όχι, δεν πιστεύω ότι για την αναγέννηση πρέπει να προηγηθεί βία και κάθαρση - πόσες φορές έχουμε δει στην ιστορία κάτι τέτοιο να αποτυγχάνει; Πιστεύω όμως πως αν η ανθρωπότητα δεν ξεκινήσει να σκέφτεται τις συνέπειες των πράξεων της σαν είδος, θα καταλήξουμε σε κάτι από τα προαναφερθέντα όπως και να έχει. Αλλά ξέρεις. Είμαστε πιο "φωτισμένοι" τώρα από ότι ήμασταν ποτέ στην Ιστορία, και προχωράμε προς μία πιο συλλογική συνείδηση στην οποία απατηλές θρησκευτικές σκέψεις και άλλοι απατηλοί οργανισμοί επιτέλους αποκαλύπτονται για το τί πραγματικά είναι.

Ε:Μιλώντας για Καταστροφή, αυτό το μήνα κυκλοφορεί το νέο σας album "The Destroyers of All". Έχω ακούσει μόνο το κομμάτι "Dead Oceans" το οποίο είναι διαθέσιμο για streaming και download στο επίσημο site σας. Δείχνει να ακολουθεί τον ίδιο δρόμο που το "Everything Is Fire" ξεκίνησε. Ακόμα τρελό και απεγνωσμένο. Δώσε μας κάποιες βασικές πληροφορίες για το νέο δίσκο (σκεπτικό, μουσική, οτιδήποτε).
Α:Ναι, ακολουθεί τον ίδιο δρόμο φυσικά, μα στιλιστικά είναι πολύ πιο ανεπτυγμένο και το φάσμα των δυναμικών του είναι ακόμα πιο ευρύ αυτή τη φορά. Ήμαστε πολύ συνειδητοποιημένοι στο ότι θέλαμε να πατήσουμε και να χρησιμοποιήσουμε την ατμόσφαιρα και την ένταση του "...Fire" και να επεκτείνουμε αυτή τη κατεύθυνση, δημιουργώντας μία ακόμα ισχυρότερη "ακουστική εμπειρία" με περισσότερη ένταση και απελευθερωτικά σημεία ανάμεσα στα αφηγηματικά μέρη του κάθε κομματιού. Νομίζω ανέφερα πριν ότι προσπαθούσαμε να φτιάξουμε μία συλλογή κομματιών με ένα πολύ "ανοιχτό" ήχο, με ένα πιο τεντωμένο και "μεγάλο" συναίσθημα, το οποίο πιστεύω καταφέραμε. Φυσικά ενδιαφέρομαι να μάθω τις απόψεις του κόσμου για το δίσκο συνολικά, αφού το "Dead Oceans" είναι μόνο ένα μικρό μέρος της συνολικής εμπειρίας.

Ε:Ποιο είναι αυτό το "Vermin", οι "αγνόμωνες"; Ο "Καταστροφέας;"
Α:Όπως το θέτει ο Paul, όλα τα παραπάνω είναι η ίδια κολεκτίβα - οι άνθρωποι. Έχουμε την ροπή να μολύνουμε κ να διαφθείρουμε πολλά από όσα αγγίζουμε. Πολλοί ζουν εξαιρετικά αρνητικές ζωές, με αμέλεια προς την Ιστορία μας, την Ιστορία του πλανήτη, και τον πλανήτη τον ίδιο. Εξαιτίας αυτής της αμέλειας, έχουμε τη αυτή τη ροπή να καταστρέφουμε.

Ε:Πρόσεξα πως όταν αναφέρεστε στη μουσική σας (σκέφτηκα την ερώτηση όταν διάβασα το μικρό άρθρο που είχατε στο site "album preview") πως χρησιμοποιείτε όρους όπως: παγερότητα, ατμοσφαιρικό, καταπιεστικό. Όροι που δεν εμφανίζονται συχνά σε σημερινά death metal άρθρα, παρουσιάσεις ή περιγραφές ακόμα και από τις ίδιες τις μπάντες. Παρακαλώ κάνε ένα σχόλιο για την σύγχρονη ακραία (death metal) σκηνή. Αισθάνεσαι το death metal ή νιώθεις αποκομμένος από την σκηνή;
Α:Δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα με την σημερινή death metal σκηνή για να είμαι ειλικρινής. Εκτιμώ ποικίλες μπάντες για διάφορα πράγματα, κυρίως για την εκτελεστική τους δεινότητα, μα σε αναφορά με το είδος των συναισθημάτων που επικαλούνται, παίρνω πολύ λίγα από όσα ακούω από τα πιο σύγχρονα συγκροτήματα. Σαν να υπάρχουν δύο στρατόπεδα στα οποία οι περισσότερες μπάντες χωρίζονται - υπερβολικά πολύ τεχνικές με καμία απολύτως ψυχή, ή old-school αισθητική και αναφορές. Στους τελευταίους μπορώ τουλάχιστον να ευχαριστηθώ το μουσικό επίπεδο.

Ε:Τι είδη μουσικής ευχαριστιέσαι τελευταία; Υπάρχουν κάποιες μπάντες (μέσα και έξω από τη χώρα σου) στις οποίες νιώθεις σεβασμό και θα πρέπει να ακούσουμε;
Α:Από το metal, κυρίως black metal - Arkhon Infaustus, Antaeus, Craft, Deathspell Omega, Drastus (εξαιρετικά προτεινόμενοι). Πράγματα που ακούω από τη death metal σκηνή είναι Dead Congregation, Hail of Bullets, Exmortem, Immolation, Gorguts, Bolt Thrower. Τελείως εκτός του είδους Jakob, October Tide, Sigur Ros, Bohren und der Club of Gore, Mouth of the Architect, Clutch, Omega Massif, Katatonia.

Ε:Συνεργάζεστε με την Willowtip Recs, μία πολύ καλή εταιρία με πολύ ενδιαφέρον line-up. Μα από τη στιγμή που κάνετε σχεδόν όλη τη δουλειά εσείς, ποιο το νόημα να υπογράψετε με μία εταιρία; Τι το τόσο ειδικό μπορεί να δώσει μία εταιρία, τον καιρό που το internet κυριαρχεί σχεδόν στα πάντα; Δεν το λέω για κακό, απλά την αποψή σας!
Α:Αυτή την ερώτηση την κάνουμε και οι ίδιοι στους εαυτούς μας συχνά, και ίσως στο μέλλον θα αναπτύξουμε την ιδέα αυτή. Μα ένα label που σε υποστηρίζει σωστά, παίρνει κάποια δουλειά μακριά από τα χέρια σου, όπως την προώθηση, την παραγωγή του album κλπ. Και ας μην ξεχνάμε πως υπάρχει ακόμα ένα παραδεκτό κύρος στο να είσαι στο roster μίας εταιρίας που δεν νομίζω να χαθεί σύντομα. Επίσης παρέχει ένα επίπεδο αξιοπιστίας, ακόμα και αν υπονοείται.

Ε:Τι κάνουν οι Ulcerate τώρα; Τι ακολουθεί την κυκλοφορία του album;
Α:Εϊμαστε στη διαδικασία του να μάθουμε στο νέο δεύτερο κιθαρίστα μας τα κομμάτια και το υλικό μας, και μετά το Φεβρουάριο και Μάρτιο του 2011 θα κάνουμε περιοδεία στη Νέα Ζηλανδία και στην Αυστραλία για την προώθηση του δίσκου. Θέλουμε αυτός ο χρόνος να είναι ένας χρόνος αφιερωμένος στην περιοδεία, οπότε αυτή τη στιγμή ζυγίζουμε τις επιλογές μας διεθνώς.

Ε:Ενώ ίσως έχετε απαντήσει πρωτύτερα, να μία αστεία ερώτηση που ένας φίλος μου έκανε. Πως μπορείτε να δημιουργείτε μία τόσο "σφιχτή" και κτηνώδη μουσική ενώ ζείτε σε μία τόσο ειρηνική χώρα γεμάτη με κοπάδια από αγαθά πρόβατα;
Α:Δεν έχει σημασία που κατοικείς, συγκεκριμένοι ήχοι και τέχνη σε διεγείρουν ανεξάρτητα από την φύση και την ύλη. Είμαστε όλοι ισορροπημένοι και πατάμε στη Γη και απλά τυχαίνει οποιαδήποτε σκοτεινή μουσική, ανεξαρτήτου φύσης να είναι ειλικρινά τόσο ενδιαφέρουσα να την ακούς αλλά και να παίζεις. Πρέπει επιπλέον να θυμάστε πως η Νέα Ζηλανδία δεν είναι καμία ουτοπία! Έχουμε τα ίδια προβλήματα στην κοινωνία μας όπως οπουδήποτε στον κόσμο.

Ε:Τελείωσε αυτή τη συνέντευξη όπως θέλεις. Jamie, ευχαριστούμε πολύ για το ενδιαφέρον σου και καλή τύχη. Θα σας παρακολουθούμε!
Α:Ευχαριστούμε για την υποστήριξη και εκτιμούμε πραγματικά αυτές τις οξυδερκείς ερωτήσεις!

Συνέντευξη: Γεράσιμος Β.
Μετάφραση: Γιώργος Κ.