Με τον λιτό τίτλο "Times", οι InTensity παρουσιάζουν την πρώτη επίσημη EP κυκλοφορία τους. Το συγκρότημα μετρά πάνω από τρία χρόνια ζωής, και παρά το νεαρό την ηλικίας, μας φανερώνουν ένα αρκετά ώριμο ύφος, το οποίο είναι βασισμένο σε μια καθαρά progressive χροιά, όπως αυτή έχει σχηματιστεί στο μυαλό μας από την αρχή των ‘90s.
Αυτό που σου αφήνει το πρώτο άκουσμα είναι πάνω απ’ όλα η προσεγμένη παραγωγή του δίσκου. Είναι φανερό ότι έχει πέσει πολύ δουλειά, ώστε να το κάθε όργανο να ακούγεται έτσι όπως πρέπει. Ειδικά στο είδος όπου οι Θεσσαλονικείς παίζουν μπάλα το θέμα της ακρίβειας στον ήχο είναι το άλφα και το ωμέγα. Στις συνθέσεις τώρα. Στέκονται θα έλεγε κανείς σε πολύ καλό επίπεδο, αποκτώντας μάλιστα και μια δική τους ταυτότητα, που μπορεί μεν να χάνεται στο κυκεώνα των συγκροτημάτων του συγκεκριμένου ήχου, αλλά παρόλα αυτά δεν παύει να είναι ένα κατόρθωμα άξιο αναφοράς. Μέσες άκρες θα λέγαμε ότι οι InTensity θυμίζουν αρκετά Dream Theater με πολλά μελωδικά στοιχεία των Πολωνών Riverside. Σε καμιά περίπτωση δεν παρατηρούμε την γνωστή φλυαρία του progressive, πράγμα αρκετά θετικό. Ίσως να υπάρχει κάποια μομφή για το ύφος των φωνητικών, που πολλές φορές παραμορφώνονται αποκτώντας αυτή την ψηφιακή χροιά, που σε καμία περίπτωση δεν δένει με το σύνολο.
Όπως και να ‘χει, η όλη προσπάθεια είναι άξια όχι μόνο αναφοράς, αλλά και προσοχής. Με το "Morpheus" να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα κομμάτια για τα σκοτεινά περάσματά του, οι InTensity θέτουν τον πήχη ψηλά. Δεν μένει βέβαια τίποτα άλλο από το να περιμένουμε έως την επόμενη κυκλοφορία, έτσι ώστε να δούμε αν έχουμε ή όχι, να κάνουμε με κάποιο δημιουργικό ξέσπασμα.
Αυτό που σου αφήνει το πρώτο άκουσμα είναι πάνω απ’ όλα η προσεγμένη παραγωγή του δίσκου. Είναι φανερό ότι έχει πέσει πολύ δουλειά, ώστε να το κάθε όργανο να ακούγεται έτσι όπως πρέπει. Ειδικά στο είδος όπου οι Θεσσαλονικείς παίζουν μπάλα το θέμα της ακρίβειας στον ήχο είναι το άλφα και το ωμέγα. Στις συνθέσεις τώρα. Στέκονται θα έλεγε κανείς σε πολύ καλό επίπεδο, αποκτώντας μάλιστα και μια δική τους ταυτότητα, που μπορεί μεν να χάνεται στο κυκεώνα των συγκροτημάτων του συγκεκριμένου ήχου, αλλά παρόλα αυτά δεν παύει να είναι ένα κατόρθωμα άξιο αναφοράς. Μέσες άκρες θα λέγαμε ότι οι InTensity θυμίζουν αρκετά Dream Theater με πολλά μελωδικά στοιχεία των Πολωνών Riverside. Σε καμιά περίπτωση δεν παρατηρούμε την γνωστή φλυαρία του progressive, πράγμα αρκετά θετικό. Ίσως να υπάρχει κάποια μομφή για το ύφος των φωνητικών, που πολλές φορές παραμορφώνονται αποκτώντας αυτή την ψηφιακή χροιά, που σε καμία περίπτωση δεν δένει με το σύνολο.
Όπως και να ‘χει, η όλη προσπάθεια είναι άξια όχι μόνο αναφοράς, αλλά και προσοχής. Με το "Morpheus" να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα κομμάτια για τα σκοτεινά περάσματά του, οι InTensity θέτουν τον πήχη ψηλά. Δεν μένει βέβαια τίποτα άλλο από το να περιμένουμε έως την επόμενη κυκλοφορία, έτσι ώστε να δούμε αν έχουμε ή όχι, να κάνουμε με κάποιο δημιουργικό ξέσπασμα.
Νίκος Ζ.
http://www.myspace.com/intensityband
http://www.intensity-band.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου