Τρίτη 26 Απριλίου 2011

BAD TRIP (Grc) – What Does Not Evolve Must Burn (2010)



Αναβολή στην αναβολή, το καθυστέρησα πολύ και τελικά κάπου θάφτηκε στο πίσω μέρος του μυαλού μου, όπως τόσα και τόσα άλλα πράγματα που κάθε μέρα προγραμματίζεις να κάνεις μέχρι να χαθούν στην αυταπάτη του «ΘΑ». Τους Bad Trip τους γνώρισα ουσιαστικά στο live μεTragedy, όπου ήρθαν με συστάσεις από φίλους ως μια γαμάτη μπάντα από Θεσσαλονίκη που παίζει σαν Neurosis. Μετά τους είδα σε κανα δυο live ακόμα και τσίμπησα αυτό το EP και ένα πολύ όμορφο μπλουζάκι. ΘΑ έκανα το review αρκετό καιρό πριν ...δεν το έκανα. Ήταν ανάγκη από ότι φαίνεται να έρθει αυτή η συλλογή της Spinalonga για να βγω από τη λήθη...

Λοιπόν οι Bad Trip δεν παίζουν σαν Neurosis... κανείς δεν το κάνει αυτό. Οι περισσότεροι δεν μπορούν, οι Bad Trip δεν θέλουν. Προτιμούν να λειτουργούν ως μια αυτόνομη ολότητα μέσα σε ένα μουσικό σύμπαν στο οποίο τα λόγια είναι φτηνά. Η εκφραστικότητα των ήχων και η πληρότητα των συναισθηματικών διακυμάνσεων που δημιουργούν οι αλλαγές των δυναμικών, αρκούν να καλύψουν οποιοδήποτε φορμαλιστικό κενό. Σε μια τόσο ελεύθερη και ρευστή οντότητα είναι σχεδόν ντροπή να μιλάς για σκοπιμότητες, πόσο μάλλον να προσπαθείς να τις εμφανίζεις με το ζόρι. Στους Bad Trip θα εντοπίσεις διάφορα στοιχεία που θα φέρουν στο μυαλό έντονα μπάντες όπως οι Pelican, αλλά πραγματικά θα κάνεις μεγάλο λάθος αν το αντιμετωπίσεις ως απόπειρα «να ακουστούν ως...». Δεν ζουν αποκομμένοι από τον κόσμο και αυτό αντικατοπτρίζεται στην μουσική τους αντίληψη, όπως αυτή όμως φιλτράρει τiς μουσικές επιρροές που αποκρυσταλλώνονται στην δομική σύνθεση των κομματιών.

Το "What Does Not Evolve Must Burn” έχει τρια κομμάτια, τρείς δηλώσεις αν το θέσουμε λίγο διαφορετικά. Δεν πρόκειται για τσιτάτα και αηδίες, αλλά για μια σύμπτυξη ενός ολόκληρου concept σε ένα όσο το δυνατόν πιο λιτό και περιεκτικό μόρφωμα. Είναι ένας δίσκος, ή EP αν το βλέπετε από τεχνικής απόψεως... Αλλά στην πραγματικότητα είναι ένας ολοκληρωμένος δίσκος. Με ένα σαφές και μεστό concept, το οποίο διακατέχεται από μινιμαλιστική και καθαρά DIY νοοτροπία και αποδίδεται τόσο μέσα από το artwork όσο και από το γενικότερο packaging.

Θα σταματήσω εδώ γιατί αισθάνομαι λίγο homo sapiens προσπαθώντας να περιγράψω την ευχαρίστηση που μου προσφέρει αυτός ο δίσκος. Δεν μιλάμε για πολύπλευρη εμπειρία και άλλες τέτοιες φιλοσοφικές μαλακίες, αλλά για ολοκλήρωση. Για μια οντότητα η οποία, αποβάλλοντας όλες τις γραμμές του μουσικού και γενικότερα καλλιτεχνικού συντηρητισμού που πλασάρεται και αυτογλείφεται ως αισθητικά σωστός, προσφέρει μια συνολική εμπειρία στον δέκτη και όχι για τον δέκτη. Βασίζεται σε μια δυναμική σχέση, στην οποία αν θες να πάρεις, έχει πολλά να σου δώσει. Αν ψάχνεις για μουσική πρωτοτυπία και «ριζοσπαστικούς πειραματισμούς προσωπικής έκφρασης υψηλού επιπέδου διανόησης... και πολλές άλλες τέτοιες λέξεις» δεν πρόκειται να με καταλάβεις.


Ιωσήφ Χ.


http://www.myspace.com/badtr1p

Δεν υπάρχουν σχόλια: