Nικάω όλους τους φλώρους εδώ μέσα, που ακόμα δεν έχουν ανεβάσει δίσκο με εξώφυλλο που να έχει βυζιά ή κώλους έστω γκόμενας που τα έντερά της χύνονται στο πάτωμα. Το δικό μου έχει και βυζιά και κώλο. Electric-Ninja-Punk στα μούτρα μας! Η δήλωση "I Wanna Take This Tape And Blow Up Your Fucking Stereo" του αποθανόντα Velasco και το μακελειό αρχίζει. Electric-dance beats, αλλαγές σε χοροπηδηχτά breaks και ο κακός χαμός. Το 65daysofstatic ήταν για μεγάλα μπάχαλα πέρυσι, η κάβλα από το "Invaders Must Die" με έκανε να τραντάζομαι κάθε φορά, και με χαρά βλέπω ότι οι The Death Set προκαλούν παρόμοιο πανικό.
Η δυναμική αυτή που στοχεύει το υπέρμετρο ξεφάντωμα διακόπτεται μόνο από την (όπως οφείλει) πιο μελαγχολική - μα όχι κλαψιάρα- πλευρά του δίσκου αφιερωμένη στον προαναφερθέντα Velasco, ιδρυτικό μέλος του σχήματος. Νεκρός από υπερβολική δόση, κάνει την παρουσία του στο δίσκο μέσα από το συναίσθημα και την ανάγκη των υπόλοιπων μελών. Τα κομμάτια αυτά δεν έχουν σκοπό να μας ρίξουν, ούτε να το αρχίσουμε sτα μοιρολόγα για "το καημένο το παιδί που μας άφησε". Είναι εκεί γιατί πρέπει να είναι, λειτουργούν ως το διάλειμμα μας και αναμειγνύονται όμορφα με τα υπόλοιπα πιο κιθαριστικά κομμάτια, που μας γαργαλάνε μέσω μίας "έτσι θα έπαιζαν οι Social Distortion στην εφηβεία τους" εσάνς και τον beat ορυμαγδό. Πραγματικά όμως ο δίσκος αναδεικνύεται στα electric μέρη του και προσφέρεται για ξέφρενη διασκέδαση με αυτές τις υπεραπλούστατες μελωδίες και τον ηλεκτρισμό που διαπερνά την ατμόσφαιρα πριν προλάβεις να σκεφτείς τι ακούς.
Ετοιμαζόμαστε για αλκοόλ, χοροπηδηχτό, party, γιατί αυτός ο δίσκος ίσως είναι ότι πιο κοντινό στο φετινό μας "Invaders Must Die".
Η δυναμική αυτή που στοχεύει το υπέρμετρο ξεφάντωμα διακόπτεται μόνο από την (όπως οφείλει) πιο μελαγχολική - μα όχι κλαψιάρα- πλευρά του δίσκου αφιερωμένη στον προαναφερθέντα Velasco, ιδρυτικό μέλος του σχήματος. Νεκρός από υπερβολική δόση, κάνει την παρουσία του στο δίσκο μέσα από το συναίσθημα και την ανάγκη των υπόλοιπων μελών. Τα κομμάτια αυτά δεν έχουν σκοπό να μας ρίξουν, ούτε να το αρχίσουμε sτα μοιρολόγα για "το καημένο το παιδί που μας άφησε". Είναι εκεί γιατί πρέπει να είναι, λειτουργούν ως το διάλειμμα μας και αναμειγνύονται όμορφα με τα υπόλοιπα πιο κιθαριστικά κομμάτια, που μας γαργαλάνε μέσω μίας "έτσι θα έπαιζαν οι Social Distortion στην εφηβεία τους" εσάνς και τον beat ορυμαγδό. Πραγματικά όμως ο δίσκος αναδεικνύεται στα electric μέρη του και προσφέρεται για ξέφρενη διασκέδαση με αυτές τις υπεραπλούστατες μελωδίες και τον ηλεκτρισμό που διαπερνά την ατμόσφαιρα πριν προλάβεις να σκεφτείς τι ακούς.
Ετοιμαζόμαστε για αλκοόλ, χοροπηδηχτό, party, γιατί αυτός ο δίσκος ίσως είναι ότι πιο κοντινό στο φετινό μας "Invaders Must Die".
Γιώργος Κ.
www.thedeathset.com/
www.myspace.com/thedeathset
http://ninjatune.net/home/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου