Επιτέλους, μετά από καιρό είχα δύο απανωτές μουσικές συγκινήσεις από νέες κυκλοφορίες. Την πρώτη, των υποβλητικότατων Enablers κι ύστερα ακολούθησε η δεύτερη, δουλειά των Fire!- του supergroup της Rune Grammofon- που κατάφερε να φιγουράρει σε πληθώρα από blogs και μουσικοsite λίγες στιγμές μετά την "κυκλοφορία" της. Οι Fire! είναι μία υπερδομή σουηδικής υπηκοότητας αποτελούμενη από τους Johan Berthling (μπάσο, Tape), Mats Gustafsson (σαξόφωνο, The Thing), Werliin (ντραμς, Wildbirds & amp; Peacedrums) και με την συνεισφορά του Jim O'Rourke παραδίδουν το δεύτερο δίσκο τους με τον χαδιάρικο τίτλο "Unreleased?", ω ναι.
Το "Unreleased?" υποκύπτει και ξεπερνάει όλες τις παρορμήσεις της μόδας των στιγμιαίων collaborations υπερμουσικών για την παραγωγή ημιαφηρημένων υπερδίσκων αυτοσχεδιαστικού πειραματισμού. Αυτό δεν οφείλεται τόσο στην εκτελεστική δεινότητα των μελών της (η οποία γαργαλάει το ταβάνι), μα στην ολιστική συνοχή των συνθέσεων που λαμποκοπά ο δίσκος. Θέλω να τους φαντάζομαι κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, να παίζουν, ώστε κάποια στιγμή να χαζοκοιτιούνται υπομειδιάζοντας, δηλώνοντας κρυφά "κοίτα τι θα κάνω" δίνοντας έναυσμα ο ένας στον άλλο για παιχνιδισμό. Βέβαια τίποτα παιδιάστικο ή βεβιασμένο δεν υπάρχει στα 4 κομμάτια του "Unrealesed?". Τα drums άλλοτε καθορίζουν και άλλοτε ανακατεύουν την πορεία των κομματιών, το μπάσο όταν πρέπει σακατεύει, ενώ ο Gustaffson παραμένει άψογος και σχεδόν πάντα μανγητίζει την προσοχή μου. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό η συνεισφορά του O'Rourke είναι σημαντικότατη, ο τρόπος με τον οποίο μπουκώνει τον ήχο δίνει συχνοτική ικανοποίηση.
Τα τέσσερα λοιπόν, αυτοσχέδια κομμάτια είναι και kraut, και jazzy, και noisy και psychy και τα μοτίβα επαναλαμβάνονται, και ότι θα περίμενε κανείς απλά διαβάζοντας το εξώφυλλο. Η δυναμική όμως είναι φρεσκότατη και κατά κάποιον τρόπο ασκεί μία γλυκιά πίεση που φέρνει την λέξη άψογο στα χείλη. Τα εύσημα στην Rune Grammofon ακόμα μία φόρα.
Γιώργος Κ.
http://www.runegrammofon.com/
Το "Unreleased?" υποκύπτει και ξεπερνάει όλες τις παρορμήσεις της μόδας των στιγμιαίων collaborations υπερμουσικών για την παραγωγή ημιαφηρημένων υπερδίσκων αυτοσχεδιαστικού πειραματισμού. Αυτό δεν οφείλεται τόσο στην εκτελεστική δεινότητα των μελών της (η οποία γαργαλάει το ταβάνι), μα στην ολιστική συνοχή των συνθέσεων που λαμποκοπά ο δίσκος. Θέλω να τους φαντάζομαι κατά τη διάρκεια της ηχογράφησης, να παίζουν, ώστε κάποια στιγμή να χαζοκοιτιούνται υπομειδιάζοντας, δηλώνοντας κρυφά "κοίτα τι θα κάνω" δίνοντας έναυσμα ο ένας στον άλλο για παιχνιδισμό. Βέβαια τίποτα παιδιάστικο ή βεβιασμένο δεν υπάρχει στα 4 κομμάτια του "Unrealesed?". Τα drums άλλοτε καθορίζουν και άλλοτε ανακατεύουν την πορεία των κομματιών, το μπάσο όταν πρέπει σακατεύει, ενώ ο Gustaffson παραμένει άψογος και σχεδόν πάντα μανγητίζει την προσοχή μου. Μέσα σε αυτόν τον ορυμαγδό η συνεισφορά του O'Rourke είναι σημαντικότατη, ο τρόπος με τον οποίο μπουκώνει τον ήχο δίνει συχνοτική ικανοποίηση.
Τα τέσσερα λοιπόν, αυτοσχέδια κομμάτια είναι και kraut, και jazzy, και noisy και psychy και τα μοτίβα επαναλαμβάνονται, και ότι θα περίμενε κανείς απλά διαβάζοντας το εξώφυλλο. Η δυναμική όμως είναι φρεσκότατη και κατά κάποιον τρόπο ασκεί μία γλυκιά πίεση που φέρνει την λέξη άψογο στα χείλη. Τα εύσημα στην Rune Grammofon ακόμα μία φόρα.
Γιώργος Κ.
http://www.runegrammofon.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου