Μετά τη διάλυση των Japanische Kamphorspielen (JaKa) τη
χρονιά που πέρασε, δόθηκε η ευκαιρία στον, κατά βάση mastermind (και
ντράμερ) της μπάντας, Christof Kather να ασχοληθεί με διάφορα
side-projects, ένα εκ των οποίων είναι και οι Fake Idyll.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δε νομίζω πως μπορούμε να μιλήσουμε για
κανονική μπάντα, μιας και στο δίσκο συμμετέχουν καμιά 20-αριά άτομα,
αναμφίβολα όμως η παρουσία του Leonard Leal από Cephalic Carnage στα φωνητικά, δεν περνάει απαρατήρητη. Τις κιθάρες αναλαμβάνει ο Robert Nowak (ex-JaKa, Phobiatic) και το μπάσο ο Chris Neumann (Aardvarks, Jack Slater).
Όσοι έχετε ακούσει κάποια απ' τις παραπάνω μπάντες στο παρελθόν, ιδιαίτερα JaKa όμως, πάνω-κάτω μπορείτε από τώρα να υποψιάζεστε τί παίζει εδώ πέρα. Εγκεφαλικό math/grind, με τάσεις πειραματισμού και άψογη τεχνική κατάρτιση. Ο ίδιος ο Christof μας το' χε περιγράψει πέρσι ως “math-core-ό,τι να' ναι” και δεν έχουμε κανένα λόγο να διαφωνήσουμε μαζί του!
Αυτό που κάνει το δίσκο ιδιαίτερα ενδιαφέρων και κατ' επέκταση δικαιολογεί τον παραπάνω χαρακτηρισμό, είναι η τεράστια ανοιχτομυαλιά του. Η μουσική είναι λες και έχει ηχογραφηθεί, έχει κοπεί σε επιμέρους τμήματα και μετά αυτά έχουν επαναμιξαριστεί με τυχαία σειρά, στη συνέχεια πάνω απ' αυτό το layer περνάει ένα δεύτερο με samples (που κυμαίνονται από electro soundz μέχρι original συμφωνικά μέρη) και πάνω από όλα αυτά, έρχεται ένας οχετός από φωνές, άλλες παραμορφωμένες, άλλες καθαρές, πραγματικά ό,τι νά'ναι!
Η άρνηση του όλου project να ενταχθεί κάπου είναι κραυγαλέα και βέβαια το συναρπαστικό της όλης υπόθεσης είναι πως μέσα απ' αυτό το χαμό από ήχους, και riffs να σου μείνουν στο μυαλό θα βρεις, αλλά και νόημα μπορείς να βγάλεις, γενικότερα ως ακροατής.
Για το τέλος, να αναφέρω ότι τα οργανικά μέρη (μπάσο, κιθάρες, τύμπανα) είχαν ήδη ετοιμαστεί από το 2008-2009, ενώ όλα τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν μέσα στο tourbus των Cephalic Carnage, κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής περιοδείας τους το 2010. Με λίγα λόγια, όποιος πέρναγε έπινε κάνα ξύδι, έριχνε κάνα ουρλιαχτό κι έφευγε! Το "Therapist" (ή αν θέλετε "The-Rapist") είναι ωραίο δισκάκι, πιο “ουσιώδες” από τελευταίο JaKa και σίγουρα καλύτερο από τελευταίο Cephalic Carnage.
Όσοι έχετε ακούσει κάποια απ' τις παραπάνω μπάντες στο παρελθόν, ιδιαίτερα JaKa όμως, πάνω-κάτω μπορείτε από τώρα να υποψιάζεστε τί παίζει εδώ πέρα. Εγκεφαλικό math/grind, με τάσεις πειραματισμού και άψογη τεχνική κατάρτιση. Ο ίδιος ο Christof μας το' χε περιγράψει πέρσι ως “math-core-ό,τι να' ναι” και δεν έχουμε κανένα λόγο να διαφωνήσουμε μαζί του!
Αυτό που κάνει το δίσκο ιδιαίτερα ενδιαφέρων και κατ' επέκταση δικαιολογεί τον παραπάνω χαρακτηρισμό, είναι η τεράστια ανοιχτομυαλιά του. Η μουσική είναι λες και έχει ηχογραφηθεί, έχει κοπεί σε επιμέρους τμήματα και μετά αυτά έχουν επαναμιξαριστεί με τυχαία σειρά, στη συνέχεια πάνω απ' αυτό το layer περνάει ένα δεύτερο με samples (που κυμαίνονται από electro soundz μέχρι original συμφωνικά μέρη) και πάνω από όλα αυτά, έρχεται ένας οχετός από φωνές, άλλες παραμορφωμένες, άλλες καθαρές, πραγματικά ό,τι νά'ναι!
Η άρνηση του όλου project να ενταχθεί κάπου είναι κραυγαλέα και βέβαια το συναρπαστικό της όλης υπόθεσης είναι πως μέσα απ' αυτό το χαμό από ήχους, και riffs να σου μείνουν στο μυαλό θα βρεις, αλλά και νόημα μπορείς να βγάλεις, γενικότερα ως ακροατής.
Για το τέλος, να αναφέρω ότι τα οργανικά μέρη (μπάσο, κιθάρες, τύμπανα) είχαν ήδη ετοιμαστεί από το 2008-2009, ενώ όλα τα φωνητικά ηχογραφήθηκαν μέσα στο tourbus των Cephalic Carnage, κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής περιοδείας τους το 2010. Με λίγα λόγια, όποιος πέρναγε έπινε κάνα ξύδι, έριχνε κάνα ουρλιαχτό κι έφευγε! Το "Therapist" (ή αν θέλετε "The-Rapist") είναι ωραίο δισκάκι, πιο “ουσιώδες” από τελευταίο JaKa και σίγουρα καλύτερο από τελευταίο Cephalic Carnage.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου